2019… een bizar jaar!

Dag lief klein mannetje,


En zo is er opeens alweer een jaar voorbij. Een jaar zonder jou. Vandaag was jouw crematie. En dat betekent dat wij alle feestdagen en belangrijke momenten nu een keer hebben meegemaakt. Wat zag ik op tegen de verjaardag van je zusje en jou en tegen jouw sterfdag. Achteraf viel het best wel mee allemaal. Natuurlijk blijven het lastige dagen, maar niet veel lastiger dan andere dagen. Wat een bizar jaar is het weer geweest.
Na jouw dood, vlogen wij met het gezin naar Gran Canaria en hebben wij veel over de dood gepraat. De mooiste uitspraak van Elinde was toen ze mij om 4:00 uur ‘s nachts wekte en zei:“Kom eens mama, ik wil je wat laten zien.” Ze liep naar het raam: “Kijk daar is Florian’s ster! Hij is gewoon meegegaan op vakantie. Nu hoeven wij niet verdrietig te zijn!” Het was een fijne vakantie.

Daarna tekende ik een contract voor een boek met jouw verhaal. In 3 weekenden schreef ik het boek.
In mei liet ik eindelijk foto’s maken van mijn rug. Ik wist dat het gebroken was, toen ik zwanger van jullie was en 2 meter naar beneden viel op mijn rug. Door jouw ziekte en daarna het verdriet was het er nog niet eerder van gekomen, maar wat heb ik een pijn. Mijn rug zag er slechter uit dan wij hadden verwacht. Een stuk is gewoon verbrijzeld en de wervel staat 30 graden scheef. Een operatie is te riskant omdat het te dicht tegen de zenuwen aan ligt. Omdat ik uitstraling heb in mijn been krijg ik nu een MRI-scan en er wordt dan opnieuw besproken wat de mogelijkheden zijn.
Ik vind het erg jammer dat ik hierdoor geen zittend beroep meer kan uitvoeren. Ik moet iets anders gaan vinden dat mij past en waarin ik veel afwisseling heb. Daarnaast ben ik met leuke, nieuwe projecten bezig qua schrijven en ook iets met presenteren. 🙂 

Ja lief ventje mijn leven is compleet anders geworden. Ik ben blij met deze veranderingen en met het stukje levenservaring dat ik heb opgedaan voel ik ook ergens een verrijking. Dat klinkt natuurlijk gek want ik zou er alles voor over hebben om jou terug te krijgen en jou te knuffelen en jou zoveel liefde te geven… maar het is helaas niet zo. En dat doet pijn. Maar ik maak er dan maar het beste van.

Ik ben zo blij met alle lieve berichten die ik heb gehad van lotgenoten.Ik voel mij gezegend dat ik ouders een beetje kan helpen.
Lief klein mannetje,

Een jaar geleden sloten wij jouw kistje en deden wij jouw meerdere beloftes. Ik denk dat je trots op ons kan zijn want het is ons gelukt😘

‘Ik beloof je, lieve Floor, dat wij goed op je zusjes en broer gaan passen,’ zeg ik. ‘Ik beloof je, lieve Floor, dat ik er altijd voor mijn gezin zal zijn,’ zegt Tom. ‘Ik beloof je, lieve Floor, dat ik altijd over jou zal praten. Niemand mag jou vergeten. Ik beloof je dat ik een boek over jou ga uitbrengen,’ zeg ik.
‘Ik beloof je, lieve Floor, dat ik altijd van je lieve mama zal blijven houden.’
‘Ik beloof je, lieve Floor, dat ik altijd bij je lieve papa blijf.’ ‘Ik beloof je, lieve Floor, dat ik Celeste goed in de gaten zal houden.’
‘Wij houden zoveel van jou,’ zegt Tom. ‘Je was zo welkom,’ zeg ik.
‘Wij zullen altijd jouw trotse ouders blijven.’

Wij geven hem allebei nog een kus en ik pak de deksel en leg hem op de kist. Samen sluiten wij het kistje.

‘Dag mooi, lief mannetje van ons. Wat hadden wij zin in de toekomst met jou… Wij houden zoveel van jou… tot de maan… en weer terug.’

Fijne feestdagen in de hemel lieverd!

(De laatste kus)