Bijna 11 maanden verder en nu?

Het blijven rare tijden.
Natuurlijk heeft de laatste tijd in het teken gestaan van mijn boek. Nu veel interviews zijn geweest, begint het wat rustiger te worden.
Ik heb eindelijk tijd om berichten te antwoorden.
Ik heb zulke mooie berichten en recensies gehad over mijn boek. Dank jullie wel!

Ik voel mij vereerd dat sommigen hun verhaal met mij wilden delen. Ik ben blij dat ik een paar moeders kon steunen de dagen na het overlijden van hun kind.
Alleen maar liefde voor jullie.

Ik heb het zelf wat moeilijker de laatste weken.
De kerstlichtjes en de donkere dagen brengen mij terug naar vorig jaar.
Ik vind het lastig en nu ik wat meer rust heb, geef ik hier ook wat meer aan toe.
Ik denk dat het wel goed is.

Daarnaast heb ik continu pijn aan mijn rug (door de gebroken ruggenwervel).
De pijn lijkt wel erger te worden. Ik wacht op een second opinion voordat ik een beslissing maak over een risicovolle operatie.
Ik wil graag weer werken maar door de bovengenoemde pijn ben ik beperkt.
En dat vind ik best wel erg.
Ik zou graag weer een normaal leven willen leiden.
Ik ben daarom hard aan het nadenken om iets voor mijzelf te beginnen, zodat ik vanuit huis kan werken en mijn eigen uren kan indelen.
Ik ben er nog niet uit wat het moet zijn.

Elinde is weer begonnen met rouwcoaching.
Zij had dit toch weer nodig. Ze huilde elke nacht om Florian.
Samen met haar broertje gaat het continu over Florian.
‘Ik blijf maar wensen dat Florian terugkomt maar het lukt maar niet.’
Samen met haar rouwcoach Marielle heeft ze voor iedereen, dus ook voor Florian, een kerstbal gemaakt. Heel mooi❤

Ze is veel met dichten bezig en wilde heel graag een gedichtje voor Celeste maken.
Met een beetje hulp maakte zij dit:

“Lief zusje,
Ik bescherm jou,
Een kusje,
Omdat ik zoveel van je hou.

Als je verdriet hebt of pijn,
dan krijg je een kusje,
Weet dat ik er altijd voor je zal zijn.
Ik hou van jou lief zusje.”

En zo’n lieve tekst voelt voor mij toch weer als een lichtje in de donkere dagen. ❤️❤️

liefs,

Mirjam