Een briefje aan mijn mannetje❤️
Hey lief knulletje,
Hier weer even een bericht van je moeder. Je bent alweer een half jaar niet meer op deze aarde. Het maakt mij verdrietig dat je al langer dood bent dan dat je hebt geleefd en hoewel het leven gewoon langzaam doorgaat, lijkt het gemis met de dag groter te worden. Wij hebben op de nacht van 14 op 15 juni om 12:00 ‘s nachts een kaarsje met onze vrienden aangestoken. De liedjes geluisterd die op je uitvaart werden gespeeld en voornamelijk heel veel gehuild met zijn allen. Het was een heel bijzonder moment.
Je zusje gaat zo goed. Ze ontwikkelt zich geweldig. Ze staat al met een hand en lacht de hele dag. Wel krijgt ze binnenkort een kleine ingreep in het ziekenhuis en je zal denken dat ik na al jouw infusen, prikken, onderzoeken en hart-operatie wel wat gewend zou zijn.. maar toch vind ik het vreselijk! Julian en Elinde gaan ook zo goed. Ze hoeven voorlopig niet meer naar rouwverwerking. Je wordt dag en nacht nog genoemd door hen. Zo zong Julian laatst een liedje met de harp erbij: “Florian is dood maar Celeste nog niet” Voor buitenstaanders kunnen de teksten soms best een beetje hard aankomen. Maar zo zijn kinderen. Julian vroeg gister waarom hij een prik moest hebben. Toen hem werd verteld dat dit was om hem te beschermen dat hij niet ziek wordt was zijn logische reactie maar waarom heeft Florian het niet gehad? Kunnen wij het geven als hij niet meer dood is? Soms vind ik het wel lastig hoor, als ze in het openbaar over jou beginnen maar tegelijkertijd maakt het mij blij dat je er nog zo over jou gesproken wordt. Oh lief klein mannetje… je wordt zo gemist!!!Ik mis je zo… Soms zou ik gewoon even lekker willen huilen maar ik vind het zo lastig om mijn emoties te tonen naar anderen toe. Het lukt mij eigenlijk alleen op papier. Ik krijg hier gelukkig nu ook professionele hulp bij.
Dinsdag vlieg ik met mijn mama naar Bonaire. Even een week niets doen.
Ik kijk er naar uit maar tegelijkertijd vind ik het ook vreselijk om jouw broer en zusjes achter te laten… stel er gebeurt wat…
Toch ga ik het doen omdat het even goed voor mij is en ook voor jouw oma. Zij heeft het ook erg lastig. Zij voelt zich zo machteloos… Ze mist jou enorm en zij vindt het vreselijk dat Tom en ik zoveel verdriet hebben.
Lief mannetje, ik ben zo benieuwd waar je nu bent. Ik hoop zo dat er meer is na de dood en dat ik je ooit weer terug ga zien. Maar zo lang ik hier ben zal ik over je blijven praten en aan je denken en op die manier leef je in mij voort.
Ik hou zoveel van jou!!
Voor altijd je trotse moeder!
Mirjam ,je hebt het weer heel mooi beschreven wat er zoal in jou omgaat, ik heb heel veel respect voor hoe jij met dit grote verdriet omgaat, ik wens je heel veel sterkte met de verwerking, hij zal altijd bij jullie blijven !
Prachtig, geniet van je weekje dan kan je er weer een beetje tegenaan weer een mooie blog
💕
Wat een dubbel gevoel inderdaad. In elk geval ben jij een topmama. Geniet van je vakantie!
Jullie Florian… Alweer een half jaar verder…
Onze dochter, alweer bijna een half jaar oud. Soms als ik een berichtje van jou lees en ik naar onze fien kijk dan schiet ik vol. Bijzonder, ik voel ook verdriet terwijl we elkaar niet kennen. ’t leven is oneerlijk!
Geniet op bonaire! 😘 Marlies, de onbekende 😉♥️
Wat een liefde en wat een verdriet en wat een weg van rouwen, huilen, opstaan, doorgaan en weer van voorafgaan beginnen! Maar je doet het! Zo kostbaar!
Geen woorden maar tranen… wat een verdriet… Zo herkenbaar helaas.. Meid toch, je woorden raken me tot in het diepst van mijn hart…
Ik wens je kracht, sterkte en heel veel liefde & warmte om je heen. Gun jezelf uit te rusten en te genieten op Bonaire. Het mag, je verdient het en hebt het nodig. Doe wat jij nu nodig hebt om dit leven vol te houden. Alles is goed. Je schrijft zo mooi en pakkend. Het grijpt je aan, ook al ken ik je niet. Het is niet eerlijk dat jullie liefste Florian niet meer bij jullie is maar hij zal altijd om jullie heen en in jullie zijn ❤ Lief klein knulletje, heb het goed daarboven 💙 🦋 Lieve knappe mama wat ben je een kanjer!!🙏💖 dikke knuffel🌸💌
Hej,
Ik heb opnieuw in alle stilte jouw blog, jouw gevoelens, jouw hartknipsels gelezen. Opnieuw zo mooi, zo wijs en oh ja zo realistisch.
Warme knuffel uit België. Met een ♥️ Voor jou, voor je gezin en voor Florian, het heerlijk mooie kereltje daar ergens in de sterrenhemel.
Wat beschrijf je dat mooi x voor altijd in jullie hart.
Geniet van het weekje weg. Jullie verdienen het.
Rachelle
Wat beschrijf je dat mooi x voor altijd in jullie hart.
Geniet van het weekje weg. Jullie verdienen het.
Daniëlle
Mooi…heel mooi. Schrijven is ook verwerken….hoewel…verwerken? De dood van een kind verwerk je niet…dat blijft de rest van je leven bij je…het wordt…stil verdriet. Ook ik heb na het plotselinge overlijden van mijn 4 jarig dochtertje…bijna 35 jr.geleden…zoveel geschreven…gedichten gemaakt…gepraat..en blijven praten. Het tweede jaar was het ergste na haar overlijden…loslaten…je andere kinderen ook meer aandacht geven. Het deed pijn. Toch zal Florian àltijd een deel van jullie leven erbij hiren. Met alles. Dat blijft. Altijd…want als iets liefs je verlaat…blijft nog altijd de liefde❤