En dan ben je er opeens niet meer, deel 2
15-12-2018 (De eerste nacht na zijn dood.)
Ik doe geen oog dicht die nacht en loop steeds naar hem toe. Hij ligt in zijn eigen kamertje, waar hij uiteindelijk nooit geslapen heeft. De tweeling slaapt altijd bij mij in de kamer. Deze nacht kan dat even niet. Hij moet in een koude kamer liggen. Morgen na de balseming kan het weer wel. Ik kijk naar hem, wat is hij toch mooi. Het is zo onwerkelijk. Het moment dat ik de auto uitstapte met een levenloos kindje tot nu. Met Lisette onze uitvaartbegeleider van Team Patty Duijn hebben wij al een datum en tijd gereserveerd bij Westerveld (begraafplaats en crematorium).
Het wordt een begrafenis om 15:00 de zaterdag erop.
Allemaal gedachten gaan door mij heen. Hoe kan ik nou zonder jou verder? Hoe overleeft ons gezin dit? Ben je hier nog ergens? Geef eens een seintje. Wat kan ik doen om de tijd terug te draaien? Laat mij wakker worden uit deze nachtmerrie. Kun je mij niet ophalen? Ik wil met je mee..En dit is het moment dat ik mijzelf vermanend toespreek. Ik heb nog drie gezonde kinderen die mij nu meer dan ooit nodig hebben. Door deze gebeurtenis ben ik extra dankbaar dat ik hen heb. Ik besluit dat mijn focus deze week op mijn gezin komt te liggen en dat ik een waanzinnig mooie dienst wil organiseren voor hem.
16-12-2018
De kindjes kruipen ‘s morgens naast ons in bed. Ze weten nog van niets. “Papa en mama moeten jullie wat vertellen.”“Wat dan?” vragen ze nieuwsgierig. “Florian zijn hartje doet het niet meer, hij is een sterretje geworden.”“Oh dan moet je even nieuwe batterijen erin doen,” zegt Julian (3jr) “Waar is hij nu dan?” Vraagt Elinde (4jr) “Ik denk dat hij aan het spelen is in de wolken,” zeg ik. “Maar wie heeft hem daar dan neergezet?” vraagt ze. Ik besef dat ik met een iets beter verhaal moet komen en herinner mij een verhaal dat mijn moeder vroeger vertelde, na het overlijden van onze buurvrouw.
“Er waren eens een paar kindjes die naar een hele mooie grote speeltuin gingen. Alles wat je maar wilde, kon in die speeltuin. Je kon er zoveel snoep of ijsjes eten wat je maar wilde. De kindjes waren heel gelukkig maar vergaten bijna de tijd en het hek begon al dicht te gaan. Zo hard als ze konden renden ze naar buiten alleen één kindje lukte het niet. De kindjes keken verdrietig door het hek naar het kindje, maar hij was blij want hij mocht nu lekker blijven spelen en ijsjes eten. Hij riep naar de kindjes: ”Maken jullie je maar geen zorgen ik ben zo gelukkig hier!”
En zo is het ook met Florian, hij speelt nu ergens waar hij het heel fijn heeft. Alleen moeten wij hem nu missen.
De kindjes luisteren aandachtig en staan op.
Ik loop naar de badkamer en zie de spoelspullen liggen. Tom of ik spoelden zijn darmpjes drie keer per dag vanwege de ziekte van Hirschsprung. Ik vraag mij of of hij die operatie volgende maand überhaupt overleefd zou hebben.. Ik ben eigenlijk heel snel beneden terwijl ik normaal gesproken vrij lang met de tweeling bezig ben en dan voornamelijk met de verzorging van mijn jongste knulletje. Ik neem plaats aan de ontbijttafel en observeer mijn drie kindjes. Mijn grote gezin is niet meer.. ik voel mij zo incompleet zonder hem. Alle kindjes zitten aan tafel, ik kan Florian alleen nog niet laten zien. Om 11:00 komen twee mensen langs om hem te balsemen. Ik hoop dat het nog lukt. Zijn lipjes zijn donker paars en zijn gezichtje is zo vlekkerig. Ik wil hem zo niet aan de kindjes laten zien. Ik kende het balsemen alleen van de serie ‘Six feet under’ en wist niet dat dit ook in Nederland gedaan wordt. Ik ben blij dat Lisette ons erover geïnformeerd heeft.
Na twee uur zijn ze klaar met hem en lopen wij direct naar hem toe. Hij ziet er weer mooi roze uit, alsof hij slaapt. Het voelt zo fijn om hem weer terug te zien, zoals hij was. Hij kan nu (10 dagen) ongekoeld blijven en lekker geknuffeld worden, ook voelt hij niet meer zo koud aan.
Tom en ik nemen hem mee naar beneden en laten hem aan de kindjes zien. Ze hebben er niets van. Ik leg hem naast Celeste in de box en zij wordt helemaal blij wanneer ze hem ziet. Ze draait naar hem toe en begint te lachen.
Ze tikt hem steeds aan om hem wakker te maken.. mijn moederhart breekt…. Mijn moederhart breekt overigens elke minuut. Ik heb het erg moeilijk. Onze families zijn er ook en vangen de kindjes erg goed op. “Ik vind het zo erg dat wij hem zaterdag in de koude grond gaan stoppen,” snik ik.
“Er is nog een familiegraf bij Westerveld beschikbaar,” oppert Tom. “Nee, dan wil ik hem op een kinderveldje ofzo,” zeg ik. “Ik wil hem gewoon thuis hebben,” zegt Tom treurig. “Ik ook…”
“Misschien moeten we hem dan toch maar laten cremeren dan kunnen wij zijn as thuis zetten,” bedenkt Tom. “Cremeren??” roep ik vol afschuw! “Dat vind ik zo on af!” Maar langzaam begint dat idee te landen… dan hoeft hij niet in de koude grond en kunnen wij hier gewoon een altaar of iets maken..Ik word eigenlijk rustiger van het idee en bel Lisette gelijk met de vraag of het omgezet kan worden naar een crematie. Zij gaat er meteen achteraan en gelukkig lukt dit.
‘s Middags komt Lisette voor de kaart. “Wat mij betreft regelen we de hele dienst nu, ik weet precies hoe ik het wil hebben,” zeg ik. Lisette geeft aan dat wij het stapje voor stapje gaan doen. Iets waar ik haar nu nog steeds erg dankbaar voor ben.
“De eerste stap is de kaart… wat willen jullie daarop? “ vraagt zij. “Je bent en blijft perfect!” roep ik..“Je was en blijft perfect..” verbetert mijn vader mij. Mijn vader is Neerlandicus. “En ik wil een foto van Florian dat hij in een soort zon staat maar het moet ook weer niet zo’n Teletubbie zon zijn.” Mijn zus vraagt Victor Zuydweg, een goede vriend van haar, een ontwerp te maken. Hij maakt precies wat ik in mijn hoofd heb. En zo ontstaat de kaart.
Die avond kleed ik Florian om en was hem een beetje en knuffel hem. 4500 gram.. zwaarder is hij nooit geworden.. en wat was ik elke dag trots als hij weer 30 gram aangekomen was. Ik wil hem wel bij mij in de buurt hebben maar niet in de co-sleeper en leg hem in zijn eigen bedje. Nadat ik klaar met hem ben, pak ik Celeste om haar in bad te doen. Het contrast is zo groot.. een blakend gezond baby’tje (van 6000 gram) versus een dood klein kindje. Celeste leg ik wel in de co-sleeper en pak haar handje vast en lig zo dicht (en veilig) mogelijk bij haar. Ze is zo onrustig en verdrietig. Die nacht val ik -met een beetje hulp van de artsen- in slaap.. maar word huilend wakker…
Ik mis hem zo erg… ik ben hem echt kwijt…….
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
Ik voel je verdriet en onmacht door je blog heen komen. Tranen in mijn ogen.. heel veel sterkte voor jullie allemaal.
Wat ontzettend “knap” weet niet of dat een goed woord is naar hoe je over Florian schrijft, zo werkelijk, zo lief, toch zo sterk.
Wat heb je het Elinde en Julian mooi uit gelegd waar hun mooie broer is.
Wens jullie zooooo veel sterkte in de tijd die komen gaat!
Esther❤️🙏🏻
Heel mooi beschreven, maar heel verdrietig ……
Kippenvel! ! 👍 💗
Iedere keer krijg ik ook de tranen in mijn ogen, wat een verdriet.Maar je schrijft het mooi en kan je goed verwoorden. Steeds zie ik de mooie foto’s met Florian er nog op, Celeste is nu voor jullie de belangrijke helft van de tweeling. Hoop dat het verdriet te dragen is straks, heel veel sterkte voor jullie.Dikke knuffel #hartjes
Heel, heel veel kracht gewenst voor nu en de toekomst!
Och wat een vreselijk gemis. Een enorme plek in je hart.. wat een verdriet.
Ik huil zacht met je mee en knuffel mijn kinderen jog eens extra.
Liefs voor jou
Pfff heftig zeg. Heel mooi geschreven.
Heel veel sterkte en liefs x
Met ingehouden adem ook je tweede blog gelezen. Ik weet niet wat ik kan zeggen dat een gebroken moeder, anders dan dat ik je zo ongekend dapper vind. Hoe je schrijft en hoeveel aandacht en liefde je naast je verdriet, ook voor de andere kinderen neemt. Ik heb daar veel bewondering voor.
Alle liefs van een Twittervolger.
Het verdriet waar jullie doorheen moeten is niet te bevatten . Als je jou prachtige blok leest kan je het niet droog houden . Een dikke knuffel voor jou je man dn je kinderen en heel verl sterkte 🙏
Wat een gemis.. Heel veel sterke lieve Mirjam! ❤️
Wat een prachtig en persoonlijk afscheid hebben jullie mogen nemen van jullie zonnestraaltje Florian. Het gemis, het verdriet…. Jij beschrijft het zo duidelijk, zo vreselijk puur en intens. En het is zo oneerlijk ook, zo mooi en zo jong. Ik wens jullie alle kracht, liefde toe. En praat over Florian, deel jouw pijn en verdriet, want hij heeft in zijn korte leventje vele harten geraakt, indrukken achter gelaten. Een dikke knuffel voor jullie allemaal. Liefs xxx
Prachtig geschreven. Ik wens jullie heel veel sterkte met dit enorme verlies.
Heel mooi omschreven! Onze oudste dochter verongelukte toen ze 13 was…….. Maar we moesten door voor de andere 3. Ze geven je kracht, maar ik wens je ook sterkte……….. Er komen nog heel veel vragen. Het blijft een impact zo’n gebeurtenis…….. Op alle gezinsleden……..
Mijn hart breekt met dat van jou 💔. Ik vind het zó erg dat hij niet bij jullie kon blijven. Bij de foto’s van Celeste hield ik het niet droog.
Weet dat er veel mensen zijn die met jullie meeleven. Mensen die ook een kindje moeten missen. Mensen die geraakt zijn door jouw liefdevolle manier van schrijven over je kinderen. Het is een schrale troost in dit enorme verdriet. Sterkte…
Wat een verdriet, wat een prachtig verhaal,
Ik wens je de zon, de maan en de sterren om met dit verlies om te gaan.
Ik vind dit zo ongelooflijk verdrietig voor jullie…
Tja wat zeg je dan,
Wat mooi zo als jullie als gezin dit verwerken .
Heel veel sterkte voor de rest van jullie leven met dit verlies dat misschien ooit dragelijker wordt maar nooit meer overgaat.
Liefs voor jullie allemaal
Wat ontzettend goed en dapper hoe je met dit vreselijke verlies om gaat.
Het voor de kinderen op een geweldige manier acceptabel maakt.
En het dan ook nog deelt om steun te zijn voor lotgenoten.
Petje af sterke vrouw en gezin. Hoop dat jullie dit verdriet een plekje kunnen geven. Heel veel kracht en sterkte gewenst…lieve groet Petra.
Wat een prachtige namen ” Florian Thomas ” voor jullie zoon & broertje.
Wat verdrietig dat jullie hem hebben maar zo kort bij jullie mochten hebben.
Wat kun jij er goed over schrijven, ik zie ’t helemaal voor me, en je raakt mij diep. De liefde voelbaar, en zo ook het gemis. Ik wens jou en jouw gezin, heel veel liefs, kracht en licht toe in deze tijden van verdriet gemis, en leegte.
Lieve groeten,
Marjon
Dikke tranen rollen over mijn wangen bij het lezen van dit stuk.
Zo intens verdriet van het gemis van je eigen kind maar ook nog 3 kinderen die aandacht willen in een tijd van rouw. 💫
Zomaar kwam ik je blog tegen.
Het maakt stil.
Wat n moed. Wat n kracht.
Heel veel liefde en nabijheid gewenst van mensen om jullie heen.
Xxx
Wat een verdriet! Voor jou, voor Tom, voor Elinde, Julian en voor Celeste. Je verwoordt het mooi, maar dat neemt de pijn niet weg. Zorg goed voor elkaar!
Lieve Mirjam,
Wild vreemd ben ik voor jou, maar ik wil je even vasthouden, een arm om je heen slaan.
Meis wat een verdriet. Woorden schieten te kort.💫🙏🏼❤️💙
Mooi geschreven Mirjam. Ik zou het liefst een knuffel willen geven. Je bent een kanjer.
Liefs Chantal
Als vader van 4 en 4 kleinkinderen breekt mijn hart als ik dit lees, wat een sterk stel zijn jullie als gezin.
Sterkte in deze tijd van verdriet. ❤️❤️
Wat ontzettend verdrietig 💔
Tranen over mijn wangen.
Heel veel sterkte voor jullie allemaal 🙏🏻
Ik heb geen woorden, wel tranen. Maar dat jullie een sterk gezin zijn, is wel duidelijk. 21 jaar geleden ons dochtertje verloren tijdens zwangerschap, maar dit is nog zoveel verdrietiger. Heel veel sterkte mooie schrijfster voor jou en je gezin.
Ik ben stil, geen woorden, maar zoveel tranen van verdriet en respect voor je. Ik voel het verdriet van een moeder die zoveel van haar kind(eren) houdt! Dit is het ergste wat een moeder kan overkomen. Mijn hart breekt.
Er brandt een kaarsje voor zonnetje Florian en nog meer zonnekindjes❤️
Heel veel sterkte
Ik volg je blog nu een tijdje en lees met tranen in mijn ogen deze laatste paar posts. Heel erg veel sterkte voor nu en de komende tijd!
Ook nog een tip: ik heb een beetje van de as van mijn vader in een armband laten verwerken, zodat hij altijd bij me kan zijn. Misschien wat voor jullie, een ketting die je bij je hart kan dragen bijvoorbeeld?
Wat mooi geschreven. Ik weet weinig woorden te zeggen maar wat vind ik jou een sterke vrouw. Heel veel sterkte
Wat een groot gemis, zo’n mooi jongentje. Heel veel sterkte!
Kippenvel voel je pijn . Gecondoleerd en heel veel sterkte
Wat een verdriet!
Ik voel in je woorden je pijn, verdriet, gemis en verlies…. daarnaast voel ik ook heel veel liefde, geborgenheid en veiligheid waar jullie hopelijk veel kracht uit kunnen halen. Vanuit heel mijn hart, sterkte… 🙏🌟
Een van je grootste talenten is schrijven. Het helpt je nu en straks je immens verdriet en gemis te verwerken. Eigen ervaring (mijn liefste zus is twee jaar geleden overleden). Je doorloopt zoveel fases om het verlies van Florian een plek in je leven te kunnen geven. De verbondenheid met jouw/jullie zoon overstijgt tijd en ruimte. Dat wordt je belangrijkste troost op moeilijke momenten.
Veel kracht en sterkte.
Wij denken aan jullie en wensen jou en je gezin heel veel kracht om dit verlies te dragen. Ik ben voor jou een onbekende op Twitter maar als je ooit eens behoefte hebt om tegen een twitteraar te praten dan ben je van harte welkom. Of gewoon even een bakkie te doen op de Veluwe in Heerde.. Vriendelijke groet Deanne
Mooi, sereen, warm en pakkend. Sterkte.
Geen woorden voor, behalve dat ik jou en je gezin heel veel sterkte wens!
Ben er stil van.
Ik wens jullie veel kracht en liefde met elkaar om verder te gaan.
Wat een onbeschrijfelijk verdriet! Zo intens!
Heel veel sterkte!
Geen woorden voor….. wat een immens verdriet….. ik wens jullie alle kracht en sterkte om dit ongelooflijk grote verlies te kunnen dragen!
Mirjam, ik ben geraakt door jouw verhaal. Duidelijk hoe welkom Florian was. Mooi hoe jullie zijn tweelingzusje Celeste een afscheid hebben gegund, hoe hartverscheurend ook… Wat mooi ook dat je zei: ” Je bent en blijft perfect!” Ja, perfect, ook nu nog, hij schijnt door als een zon in jullie harten, ik jullie leven, helaas niet in levende lijve maar toch. De liefde die er was blijft… Veel liefde en licht voor jullie allemaal!