En dan ben je er opeens niet meer, deel 3
Het is woensdag, 4 dagen na Florian’s dood. Ik word wakker en merk dat Elinde en Julian tegen mij aan zijn gekropen. Met mijn hand heb ik het handje van Celeste vast die in de co-sleeper ligt. Heerlijk om alle kindjes zo dicht tegen mij aan te hebben. Een vlaag van geluk gaat door mij heen. Ik ben zo dankbaar dat ik deze kindjes wel nog bij mij heb en mag opvoeden tot hopelijk succesvolle, gelukkige wezentjes. Met succesvol bedoel ik niet een succesvolle carrière maar iemand die om zichzelf en de wereld om zich heen geeft.
Mijn stemming is erg wisselend. Van lachen kan ik opeens overslaan naar huilen. Van aardig kan ik opeens overgaan naar boos. En dat laatste is lastig. Ik kan zomaar uit het niets boos worden. Boos worden als de zoveelste persoon mij lief appt met de vraag hoe het gaat.. (Wat denk je zelf?!) Boos worden als instanties mij bellen om te vragen hoe het gaat.. (Wat wil je horen?!) Gelukkig kan ik deze onsypathieke buien redelijk snel overmeesteren zonder dat ik iemand kwets… en ben ik juist dankbaar dat ik zo’n lieve mensenkring om mij heen heb gebouwd met mensen die oprecht geraakt zijn.
Omdat ik een blog over Florian bijhoud, vind ik dat de buitenwereld hoort te weten dat ons Zonnetje er niet meer is. Met enige aarzeling deel ik het bericht op social media…. de reacties zijn enorm en zo lief! Duizenden reacties stromen via allerlei kanalen binnen. Ik krijg berichten van mensen dat het verdrietige nieuws door nieuwssites is overgenomen. Zelfs krijg ik krantenberichten toegestuurd over hem. Florian lijkt een beetje beroemd en het voelt voor mij als steun, meer mensen hebben van ons knulletje kunnen genieten op deze manier, al die lieve reacties en kaarsjes. Ook krijgen wij heel veel post bezorgd. Van zelfs mensen die ik jaren niet heb gezien. Bij deze iedereen bedankt daarvoor! Het is echt hartverwarmend! De kaartjes bewaar ik allemaal en heb ik al meerdere keren opnieuw gelezen!
Terug naar Florian… die woensdag om 12:00 wordt zijn kistje bezorgd. Een mooi wit kistje met een matrasje erin en een kussentje. Tom gaat naar boven en pakt zijn gehaakte dekentje dat gemaakt is door mijn schoonmoeder. “Dan heeft hij het in ieder geval warm,” zegt hij. Tom is zo’n fantastische vader en man. Ik houd zoveel van hem. Tom legt het dekentje erin en ik leg hem er even in om te controleren of het past maar schrik zo van dat beeld.. “Hij lijkt echt dood zo,” snik ik. Snel haal ik hem eruit en leg hem weer in de box..
Celeste bij zijn kistje
Mijn zus gaat samen met mijn kinderen en die van haar aan de slag om met handafdrukken een hart te maken op zijn kistje, met Celeste’s handje centraal in het grote hart.
‘s Avonds komen onze vrienden op condoleance bezoek. Dit voelt fijn!
Donderdagmiddag is het deksel van het kistje klaar. Ik vind dat het tijd is dat Florian in zijn kistje gaat liggen met de deksel open nog. Zo kunnen wij allemaal aan het idee wennen. Tom is het er mee eens. Het blijft een vreselijk gezicht om je kindje in een kistje te zien liggen. Een kindje waar je zo extreem veel van houdt. Een kindje dat zo heeft moeten strijden in zijn korte leventje. Alleen tussen week 3 en week 7 was hij niet ziek. Ik kijk naar hem en denk aan alle momenten dat hij geprikt is, voor een infuus, voor de vaccinaties, voor het bloedafnemen. Of de pijn die hij had na zijn hartoperatie. Ik hoor zijn huiltje nog in mijn oren. Ik zie zijn blik voor me als hij mij huilend aankeek na zo’n prik. Ik vind het zo erg dat ik nu niet bij hem kan zijn en hem even kan troosten.
‘s Avonds neem ik Florian in zijn kistje nog wel mee naar boven, naar zijn slaapkamer. Ik kan het nog niet opbrengen om hem alleen beneden in de huiskamer te laten liggen.
Vrijdagavond wanneer de familie weg is en de kindjes op bed liggen, leggen Tom en ik zijn kistje op de salontafel met heel veel kaarsjes om hem heen. Het moment is gekomen om het kistje te sluiten.. Tom en ik maken er een heel ritueel van en halen herinneringen aan hem op. Als laatste nemen wij zijn handje in onze handen en maken meerdere beloftes aan hem. En dan komt het moment om het kistje te sluiten…
Dag mooi, lief mannetje van ons. Wat hadden wij zin in de toekomst met jou…Wij houden zoveel van jou… tot de maan…. en weer terug (x oneindig) ❤️❤️❤️
Mooi lief en bedankt voor t delen. Sterkte lieverd!
Woorden schieten me te kort. Ik voel je pijn, het verdriet in je woorden. Bedankt voor het delen en veel sterkte ❤️😘
Mijn hart breekt💔zo verschrikkelijk en hartverscheurend om je/jullie mannetje daar zo in het kistje te zien liggen, ik wens jullie vanuit diep in mijn hart heel heel veel sterkte…….
Liefs van mij ❤
Prachtig geschreven en dank voor het delen.
Sterkte!
Natasja
Alle drie de delen met tranen in mijn ogen gelezen. Bedankt voor het delen van je verdrietig verhaal. Ik wens jullie heel veel sterkte en dat ook de kindjes jullie zonnetje altijd in hun hart zullen dragen.💗
Wat een pijn, wat een verdriet….wens jullie heel veel sterkte en kracht ☀️🙏🏼😘
Pfff Mirjam wat heb je dit weer mooi en aangrijpend geschreven. Het is nu 8.05 in de ochtend en ik kan alleen maar huilen……wat is het leven toch soms zo oneerlijk. En dat je soms boos bent, lief mens dat is heel normaal. Jij hebt alle recht om boos te zijn. Niemand die jou dat kwalijk neemt. Nogmaals ik wens jullie heel veel kracht toe met het verwerken van dit enorm groot verlies. Liefs uit Limburg. Ik brand een kaarsje bij mijn mama voor jullie en voor Florian 💕
Diep geraakt in mijn moederhart. Sterkte en herinneringen blijven! ❤️❤️💙
Och wat een verdriet, maar ook een prachtig afscheid. Liefdevolle machteloosheid; ik weet niet hoe het op te schrijven.
Ik denk aan jullie. Mijn arm is om jullie schouders.
Vanuit het niets (?) kwam jouw blog op mijn twitteaccount…. toen ben ik gaan lezen. En ook met natte ogen…Zeer knap hou jij deze dagen en emoties beschrijft, veel respect voor hoe jullie met alles omgaan. Ook hier (mn man) vorig jaar een zoon verloren, aan een dodelijke ziekte, toch is dit verhaal, bij zo’n hummeltje, anders, puurder lijkt t wel… Wens jullie enorm veel kracht! 💞
Wat heb je dat weer mooi en gevoelig op papier gezet pfffff.
Als ik het lees ben ik er met mijn gevoel gewoon bij, zo echt.
Helaas is het voor jullie echt, en wat een verdriet zonder jullie zonnetje.
Heel veel sterkte en alle liefde van de wereld.
Ach wat enorm verdrietig. Wat een liefdevol afscheid en dat je ons een kijkje in dat afscheid gunt is prijzenswaardig.
Lieve mensen heel veel sterkte 💕💕
Nogmaals heel veel sterkte, en wat goed van je dat je het blog gemaakt hebt, woorden schieten eigenlijk te kort.
Maar ben trots op je zelf op je gezin samen zijn jullie sterk makkelijk is en zal het niet worden/zijn maar samen komen jullie erdoor.
Jeetje Mirjam, mijn hart breekt opnieuw, ook na het lezen van dit deel. Wat moeten jullie een pijn voelen, zo onvoorstelbaar! Ik weet verder niet welke woorden ik moet gebruiken om te zeggen dat ik regelmatig aan jullie denk en jullie alle kracht en liefde wil sturen die jullie nodig hebben.
Tranen in me ogen , snap je gevoel zo goed. Wat fijn dat je dit met ons wilt delen, respect hier voor. Heel veel sterkte
Tranen in mijn ogen, wat prachtig geschreven. Wat heeft Florian een lieve papa en mama.
🖤
Wat heb je prachtig beschreven wat je voelt en wat een liefde en warmte in jullie huis en jullie hart.
In gedachten ben ik bij jullie✨
Ik herken zo t kijken van de ogen naar jou als moeder als er weer iets met ze gedaan wordt. Die ogen sneden bij mij dwars door mijn ziel en door jouw verhaal zijn ze weer terug. Ik had alles zo graag van haar overgenomen alle pijn alle onderzoeken alle nare dingen. Je staat t toe omdat je hoop hebt. Maar als dat dan vervlogen is en alles is voorbij dan is dit t laatste wat rest. Maar het kistje sluiten is een hel dat is pas het echte afscheid. De rest gaat als een roes voorbij maar toen drong het pas echt goed door dat ik haar niet meer kon zien en aanraken en kussen. Opeens was er alleen nog die leegte. Alsof er toen een stukje van mij met haar in dat kistje ging.
Lieverd ik ‘ken’ je via d-mama’s. Ik vind het vreselijk dat jullie Florian kwijt zijn. Ik heb je blogs en foto’s met plezier gevolgd en ik had het zo graag anders gewild voor jullie. Heel veel liefs 💛
Tranen rollen over mijn wangen. Voelt intiem om mee te lezen met jullie afscheid.
Dank je wel. 🧡 Sterkte voor jullie als gezin.
Heel veel sterkte toegewenst
Intiem, pakkend. Wat een blijvend warme getuigenis. Sterkte. Knuffel aan jullie allemaal.
Nu ik dit zo lees en besef dat ondanks ik jullie helemaal niet ken ik Florian ook mis. Ik mis zijn leuke foto’s, de korte twitter berichtjes over zijn belevenissen in zijn veel te korte leventje. Wat had ik hem nog graag gevolgd via twitter hoe ondeugend hij ging worden en welke streken hij nog ging uithalen. Jullie verdriet is met geen pen te beschrijven, maar toch hoop ik dat de herinneringen aan jullie knappe kanjer een dekentje van troost mogen zijn. Heel veel sterkte de komende tijd. Dikke virtuele knuffel voor jullie allemaal.
Aangrijpend, mooi en hartverscheurend jullie afscheid van Florian. Het sluiten van het kistje. Maar ons hart blijft openstaan voor al de mooie herinneringen. Sterkte X
Heel veel sterkte, liefde en kracht om verder te gaan.
Heel veel sterkte. ♥️
Heel veel sterkte, kracht en liefde de komende tijd
Ik schreef het al eerder maar wat ben jij een sterke vrouw. Ik voel me al de hele dag niet lekker na het lezen van deze blog. Het is zoals iemand hierboven schrijft, wij missen Florian ook maar ik kan me niet inbeelden hoe al die momenten moeten voelen. Bedankt om dit alles met ons te willen delen en ik hoop dat je drie andere kleintjes snel de levensvreugde en warmte weer kunnen laten winnen van de boosheid en het verdriet. Als ik ooit ‘de essentials’ van het leven even vergeet, beloof ik mezelf deze blog erbij te nemen.
Mijn moederhart breekt in duizend stukjes bij het lezen van je blog. Maar wat sterk dat je het zo kunt delen. Woorden schieten tekort, ik kan niks anders doen dan jullie kracht wensen.
Lieve Mirjam,
Ook deze blog weer onwijs mooi beschreven.ik voel hiermee jullie verdriet mee.wat mooi hoe jullie de andere kindjes hebben betrokken bij alles. Maar man wat een verdriet en wat een mooi ventje moeten jullie verliezen.
Ik wens jullie liefde en kracht toe in deze oh zo moeilijke tijd en de tijd die nog komen gaat.
Liefs Nynke
Alles weer met tranen in mijn ogen gelezen.Een mooi kistje met de afdrukken van handjes in hartvorm.Wel goed dat jullie rustig samen afscheid van Florian nemen.Wat een verdriet, heel veel sterkte en je blog is weer mooi geschreven .Veel liefs #hartjes
Heel veel sterkte. En hij heeft ons allemaal even aangeraakt en de wereld een beetje mooier gemaakt
Een hand om jullie schouder…niets zeggen…zegt meer dan duizend troostende woorden..ooit…ooit…zullen jullie lichtpuntjes zien…en met een glimlach…herinneren…herinneringen gaan nooit weg…zolang je kunt…herinneren💖
Woorden schieten te kort… Heel veel sterkte gewenst, wat hebben jullie kinderen mooie en fijne ouders. Ik wens jullie alle goeds met Florian als engeltje bij jullie. <3
Wat prachtig geschreven… mijn hart brak bij ‘het handje van Celeste centraal in het midden’. Wat een gemis voor het meiske, haar broertje die van het allereerste begin altijd bij haar was. <3
Heel veel sterkte met dit onmetelijke verdriet.
Wat ontzettend knap hoe je alles omschrijft en hoe jullie hier mee om gaan. Jullie zijn goede ouders en een liefdevol gezin. Deze emoties begrijpt iedereen. Super mooi gedaan dat mooie hart midden op de kist xxx heel veel sterkte en kracht
Daniëlle
Met kippenvel, tranen en heel veel bewondering voor jullie, alle verhalen teruggelezen. Wat moet dit een verschrikkelijk gemis voor jullie zijn. Hartverscheurend.
Ik wens jullie alle sterkte en kracht toe.
Liefs Nicole
Via een berichtje op twitter kom ik op je site…het begin, het vervolg en de geboortes van je 2 kindjes gelezen. En dan het drama, wat een intens verdriet voor jullie. Heb er een brok van in mijn keel, en traantjes knipper ik dapper weg.
(Anders moet ik mijn kind hier thuis nu uitleggen waarom ik huil…) Heel veel sterkte wens ik jullie toe om hiermee om te moeten gaan ✨