De balseming van Florian
“Doordat je de kinderen zo met de dood om hebt laten gaan, zijn ze vast getraumatiseerd. Ze gaan hier ongetwijfeld last van krijgen.”
“Hadden wij jouw boek maar eerder gelezen. Dan hadden wij geweten dat je ook kon balsemen.. Nu durfden wij ons kind niet meer aan te raken, ze was zo koud en ze zag zo dood.”
“Sorry, ik kon het niet opbrengen om naar de crematie te komen.” Of “Sorry, ik kon het niet opbrengen om naar de boekpresentatie te komen.”
In mijn boek ga ik uitgebreid in op opmerkingen die mensen kunnen maken en ik dacht dat mijn doel daarmee bereikt was. Nu heb ik juist het gevoel dat ik aan het begin van iets nieuws sta. Sterker nog, mijn missie begint pas. Mijn wens is het taboe dat rust op de dood en op rouwen te doorbreken, om het ‘enge’ er af te halen.
Wat ik eerder aangaf, is dat er geen protocol is voor rouwen. Ieder gaat op zijn eigen manier met de dood en met rouwen om. Er is geen foute manier van rouwen, alhoewel het soms moeilijk is om niet te oordelen. Een opmerking als “Ik kon het niet opbrengen er te zijn.” heb ik als uiterst pijnlijk ervaren…maar ik begrijp het wel. En wie ben ik om daarover te oordelen?
De hierboven beschreven opmerking over het balsemen maakt mij verdrietig, maar zorgt er ook voor dat ik hier meer over wil vertellen, zodat er misschien meer bekendheid over ontstaat.
Florian overleed zaterdag 15-12-2018 om 17:42. De uitvaartbegeleider wees ons op de mogelijkheid om hem te laten balsemen, wat wij meteen wilden. De ochtend na Florian’s overlijden waren zijn lipjes paars, zijn lichaam was vlekkerig en hij was lijkbleek. Ik kende het balsemen (Thanatopraxie) alleen nog maar uit de serie six feet under.
Wat houdt het in?
Doordat het bloed uit het lichaam wordt vervangen door een vloeistof met een conserverende werking wordt het normale ontbindingsproces vertraagd met maximaal tien dagen. Het vochtgehalte blijft op peil wat er voor zorgt dat het gezicht niet smaller wordt en het lichaam een natuurlijke kleur houdt. De overledene blijft hierdoor toonbaar en kan tot het moment van de uitvaart worden opgebaard zonder koeling en bij kamertemperatuur. Bron: uitvaart.nl
Op zondagochtend om 11 uur werd Florian gebalsemd. Na de balseming zag Florian er weer precies zo uit zoals hij was. Ik was hier zo blij mee. Dit was ook het moment dat wij hem aan de kinderen lieten zien. Ze begrepen niets van het begrip ‘dood’ en door hem te zien, werd het iets concreter voor hen. De hele week heeft Florian overdag in de box gelegen, ‘s avonds lag hij in zijn bedje en hij werd veel geknuffeld door ons en door onze familie. Ik kleedde hem elke dag om. Op deze manier konden wij langzaam afscheid nemen van ons mooie knulletje. ❤️
De donderdag na zijn overlijden begon hij er minder goed uit te zien en hebben wij hem in zijn kistje gelegd. Dit was ook een proces waar wij naar toe moesten leven. Je bloedeigen kind in een kistje te zien liggen is wreed, onacceptabel en verdrietig. Vrijdags hebben wij zijn kist gesloten en zaterdag was de dienst. Hoe gek het ook klinkt.. ik heb het als een mooie week ervaren, mede doordat wij Florian zo bij ons konden houden..
Ik wilde dat ik even terug kon naar die week om hem weer even aan te raken en te knuffelen.. maar het liefst zou ik terug willen naar de tijd ervoor❤️
Wat is dit prachtig beschreven.
En wat ongelofelijk knap dat jullie zo kunnen rouwen zoals jullie vinden dat t de “ prettigste”manier is, je kunt met liefde terug kijken op een meer dan moeilijke tijd.
Mooi hoe jullie met rouw omgaan en hoe je hier vertelt, zo openhartig, hoe dat gaat en voelt. Rouw is vaak nog een taboe in ons land. We zijn er gesloten over. Prachtige foto’s en wat fijn dat je met het balsemen van Florian, goed afscheid hebt kunnen nemen.
Wat prachtig omschreven en wat hebben jullie het goed gedaan samen. Wat een mooi afscheid, zeker voor de kinderen. Ik kende het balsemen ook alleen maar van tv en wist niet dat het op deze manier werkte. Heel goed dat je er meer bekendheid aan geeft. Jullie zonnetje zal altijd bij jullie zijn, in jullie hart en jullie leven. Ik wens jullie alle geluk en liefde toe.
kan niets anders zeggen dan wauw…
Wat is dit mooi, en helpt toch iets in de verwerking
Ook dat je de andere kinderen er zo bij betrokken hebt.
Het is moeilijk, en het gemis zal groot zijn, maar
Diep Respect
Mooi juist ! Ook dat handje van Celeste op Florian zijn hoofdje WoW !
Mooi dat je hier en erbuiten het bespreekbaar maakt . Mensen zijn vaak nig zo ontketend en er is zo n verandering in rouwen in de afgelopen 25 jaar en is ook nog zoveel verandering mogelijk .
💚💚
Heel mooi .Zo hebben jullie afscheid kunnen nemen van jullie mooie kindje.beterdan in zo.n kille koeling.
Heel mooi en teder.veel sterkte
Zoals jij het beschrijf zou ik ook geen seconde twijfelen, want wat is dit een mooie manier van afscheid nemen!!
Vol respect en wat zag hij er mooi en vredig uit.
De beelden zijn helemaal niet schokkend, precies zoals je altijd vertelde, hoe het ging.!
Ons Sterretje Florian, want door je verhalen was hij ook een beetje van ons! 💫
Dag Florian, hejdå!
Wat een prachtig afscheid. Dat was 29 jaar geleden niet denkbaar bij mijn dochter welke slechts 6 uur bij me was. Ook de pijn in de stem van mijn vader vergeet ik niet. Hoe hij met mijn moeder zijn enige kindje verloor, 2,5 jr oud. Het was in 1959 en het enige dat telde voor het ziekenhuis was dat mijn zus zo snel mogelijk weg moest.
Balsemen hebben ze gelukkig bij mijn moeder gedaan. Ik ben geëmigreerd en kwam te laat. Ik trof mijn moeder prachtig aan en kon op mijn manier afscheid nemen. Zonde dat niet meer mensen weten van de mogelijkheden van balsemen.
Ga door met praten over Florian en ook over jullie levens. Het is inspirerende! Heel veel liefs uit Zweden.
Bijzonder mooi om met elkaar op deze manier afscheid te kunnen nemen wat je zó lief is.
Voor ieder van het gezin is hierin ruimte. Op deze manier zal Florian altijd voortleven in jullie herinnering.
Rouw is niet aan tijd gebonden, maar in liefde verbonden.
In mijn werk als rouwbegeleider hoor ik regelmatig van cliënten dat ze niet weten hoe met verdriet om te gaan. Vaak omdat hun ouders het ook niet geleerd hadden in hun jeugd, dat was echt een andere tijd.
Belangrijk is dat wij het onze kinderen wel leren dat alle emoties er mogen zijn.
Ik wens jullie kracht en liefde toe.