De balseming van Florian

19 oktober 2019 11 Door Mirjam

“Doordat je de kinderen zo met de dood om hebt laten gaan, zijn ze vast getraumatiseerd. Ze gaan hier ongetwijfeld last van krijgen.” 

“Hadden wij jouw boek maar eerder gelezen. Dan hadden wij geweten dat je ook kon balsemen.. Nu durfden wij ons kind niet meer aan te raken, ze was zo koud en ze zag zo dood.” 

“Sorry, ik kon het niet opbrengen om naar de crematie te komen.” Of “Sorry, ik kon het niet opbrengen om naar de boekpresentatie te komen.”
In mijn boek ga ik uitgebreid in op opmerkingen die mensen kunnen maken en ik dacht dat mijn doel daarmee bereikt was. Nu heb ik juist het gevoel dat ik aan het begin van iets nieuws sta. Sterker nog, mijn missie begint pas. Mijn wens is het taboe dat rust op de dood en op rouwen te doorbreken, om het ‘enge’ er af te halen. 

Wat ik eerder aangaf, is dat er geen protocol is voor rouwen. Ieder gaat op zijn eigen manier met de dood en met rouwen om. Er is geen foute manier van rouwen, alhoewel het soms moeilijk is om niet te oordelen. Een opmerking als “Ik kon het niet opbrengen er te zijn.” heb ik als uiterst pijnlijk ervaren…maar ik begrijp het wel. En wie ben ik om daarover te oordelen?


De hierboven beschreven opmerking over het balsemen maakt mij verdrietig, maar zorgt er ook voor dat ik hier meer over wil vertellen, zodat er misschien meer bekendheid over ontstaat.
Florian overleed zaterdag 15-12-2018 om 17:42. De uitvaartbegeleider wees ons op de mogelijkheid om hem te laten balsemen, wat wij meteen wilden. De ochtend na Florian’s overlijden waren zijn lipjes paars, zijn lichaam was vlekkerig en hij was lijkbleek. Ik kende het balsemen (Thanatopraxie) alleen nog maar uit de serie six feet under.
Wat houdt het in?

Doordat het bloed uit het lichaam wordt vervangen door een vloeistof met een conserverende werking wordt het normale ontbindingsproces vertraagd met maximaal tien dagen. Het vochtgehalte blijft op peil wat er voor zorgt dat het gezicht niet smaller wordt en het lichaam een natuurlijke kleur houdt. De overledene blijft hierdoor toonbaar en kan tot het moment van de uitvaart worden opgebaard zonder koeling en bij kamertemperatuur. Bron: uitvaart.nl

Op zondagochtend om 11 uur werd Florian gebalsemd. Na de balseming zag Florian er weer precies zo uit zoals hij was. Ik was hier zo blij mee. Dit was ook het moment dat wij hem aan de kinderen lieten zien. Ze begrepen niets van het begrip ‘dood’ en door hem te zien, werd het iets concreter voor hen. De hele week heeft Florian overdag in de box gelegen, ‘s avonds lag hij in zijn bedje en hij werd veel geknuffeld door ons en door onze familie. Ik kleedde hem elke dag om. Op deze manier konden wij langzaam afscheid nemen van ons mooie knulletje. ❤️


De donderdag na zijn overlijden begon hij er minder goed uit te zien en hebben wij hem in zijn kistje gelegd. Dit was ook een proces waar wij naar toe moesten leven. Je bloedeigen kind in een kistje te zien liggen is wreed, onacceptabel en verdrietig. Vrijdags hebben wij zijn kist gesloten en zaterdag was de dienst. Hoe gek het ook klinkt.. ik heb het als een mooie week ervaren, mede doordat wij Florian zo bij ons konden houden..
Ik wilde dat ik even terug kon naar die week om hem weer even aan te raken en te knuffelen.. maar het liefst zou ik terug willen naar de tijd ervoor❤️