Geen slachtoffer!

Wat je ook wel aan mijn tweets/fb berichten  kan lezen gaat het nog steeds met ups and downs binnen het gezin. Ik krijg vaak te horen dat ik zo sterk overkom maar geloof mij.. ik zit ook vaak genoeg met mijn handen in het haar als de kinderen weer over Florian beginnen of driftbuien hebben. Of met een brok in mijn keel wanneer ik weer kinderboekjes met betrekking tot de dood moet voorlezen. Mijn copingmechanisme (overlevingsstrategie) is blijkbaar doorgaan met alles, en of dat goed is? De tijd zal het leren. Wat is goed? En wat is niet goed? Ik weiger in ieder geval in de slachtofferrol te gaan zitten. Het is erg wat mij is overkomen, maar ik ben geen slachtoffer!

Tom en ik zijn (nu ook) met rouw- en traumaverwerking begonnen en dat brengt mij gelijk op het volgende: Het boek is klaar en zou 15 juni (precies 6 maanden na Florian’s overlijden) uitgebracht worden… maar dit vraagt ook veel meer van mij. Denk bijvoorbeeld maar aan de boekpresentaties. Ben ik hier nu klaar voor? Ik denk dat ik er voor 80% klaar voor ben, maar ik wil voor de volle 100% gaan. Dit is één van de redenen dat de uitgever en ik hebben besloten het boek na de zomer uit te brengen. In september zal het nu uitkomen.
Een andere reden dat het boek een paar maanden later in de winkels ligt, is dat ik er nu ook voor de volle 100% voor mijn gezin wil zijn. En dat is ook nodig. Elinde was laatst erg boos dat Florian er niet meer is. Want zij is toch ook wel eens ziek en dan gaat zij toch ook niet zomaar dood?

Julian had over Florian gedroomd, dat ze met zijn trein aan het spelen waren. Volgens hem moest hij van Florian tegen mij zeggen dat ik een nieuwe trein voor hem moest kopen. Dat laatste betwijfel ik 🙂 maar wij horen wel hem in zijn slaap vaak ‘Florian’ zeggen, hij is er dus zelfs in zijn slaap veel mee bezig. Celeste kan erg aandachtig naar de foto’s van Florian staren.

Iemand zei laatst tegen de kinderen:”En af en toe zal Florian een vlinder sturen om te laten weten dat het goed met hem gaat.”

Gister vloog er een vlinder naar binnen. De kinderen waren door het dolle heen en zo blij❤️ “Kijk mam! Het gaat goed met Florian!”☀️💙 

Kortom, wij zijn nog veel met hem bezig.

Ik denk dat ik dat ook altijd zal blijven doen.

Bij mijn kinderen hoop ik dat het wat rustiger gaat worden in hun hoofd. En daar hoop ik hen zo goed mogelijk in te begeleiden.

Ik ben zo trots op allevier mijn kindjes!