Het leven gaat verder……
“Niet aan denken want dan ga ik huilen. Niet over praten want dan ga ik huilen. Maar wat was hij toch lief en bijzonder…Oh, ik voel de tranen alweer opkomen. Verman jezelf, Mirjam! Je moet zo solliciteren”
Het is twee weken na zijn crematie. Ik zit in een wachtruimte van een bedrijf te wachten tot ik opgehaald word voor een gesprek. Een sollicitatiegesprek.
Met heel veel pijn in mijn hart moest ik tijdens mijn verlof afscheid nemen van mijn vorige baan vanwege een reorganisatie. De baan waar ik nu op solliciteer lijkt perfect aan te sluiten bij mijn achtergrond en ambities. Daarnaast wil ik niet afhankelijk zijn en snel weer een baan hebben. Ik word binnengeroepen. Het gesprek verloopt dramatisch. Ik ben hyper, geef rare antwoorden en voel mij alles behalve op mijn gemak. Gedesillusioneerd rijd ik naar huis. Dit is te snel geweest. Ik ben nog niet in staat om te werken. Ik moet eerst alles op een rijtje krijgen in mijn hoofd. Mijn omgeving heeft mij hier al voor gewaarschuwd maar blijkbaar moet ik het zelf ondervinden. Maar wat ga ik dan doen met mijn tijd? Ik leef sinds de geboorte van de tweeling in de hoogste versnelling en wil dit tempo zo graag aanhouden. Maar soms gaan ratio en emotie niet gelijk op.
“Tom, waarom gaan we niet even twee weken naar de zon? Dan kunnen we met zijn allen even bijkomen met elkaar.”“Goed plan, maar wil je weer naar Bonaire of Curacao? Dat lijkt mij verschrikkelijk, zo lang vliegen. Helemaal met Julian, die geen seconde stil kan zitten.”“En zoveel uur tijdsverschil is ook niet echt fijn met drie kleintjes.”
Niet veel later zitten wij bij onze buurman Kelly Otte, die piloot is. “Waarom gaan jullie dan niet naar Gran Canaria? Dan vliegen jullie gewoon met mij mee!” stelt hij voor.
Twee weken later is het zover. We gaan naar Gran Canaria, waar wij een huis in de bergen hebben gehuurd met een jacuzzi. Ik ben opgelucht als wij eindelijk bij de gate van Schiphol staan. Het is mij gelukt de koffers in te pakken. Dat is ook al best een uitdaging! Ik zie medepassagiers ons vol bewondering aankijken. “Wat stoer dat jullie dit doen met drie kleintjes!” zegt een stel. “Dit is mijn zusje Celeste en ik heb ook nog een broertje Florian, maar die is dood,” roept Elinde opeens hard naar het stel zodat ook veel anderen het horen. “Florian ligt in een kist,” zegt Julian. De mensen kijken ons aan. Ik antwoord dat het klopt en gelijk worden er vragen gesteld. Gelukkig komt onze buurman Kelly eraan, hij is vandaag de gezagsvoerder. Wij mogen van hem als eerste het vliegtuig in. Kelly vertelt ons alles over het vliegtuig. Hij heeft net een boek geschreven: ‘Overwin je vliegangst’. Tijdens het vliegen krijgen wij een VIP-behandeling van de stewardessen en mogen wij ook de cockpit in.
Als wij in ons vakantiehuis aangekomen zijn begint het genieten pas echt! Het is 23 graden.
Het is fijn om samen met het gezin te zijn. Wij praten veel met de kinderen. Vooral bij Julian heeft het diepe indruk gemaakt dat Florian in een kistje lag. “Waar is het kistje nu?”“Wil hij er niet uit?” “Moet ik ook in een kistje?” Elinde vertelt aan iedereen dat Florian dood is maar gelukkig snappen de Spaanse inwoners er weinig van.
Op een nacht word ik door haar wakker gemaakt: “Kom eens mama, ik wil je wat laten zien.” Ze loopt naar het raam. “Kijk daar is Florian zijn ster! Hij is gewoon meegegaan op vakantie. Nu hoeven wij niet verdrietig te zijn!”
Ik knuffel haar terwijl de tranen over mijn wangen stromen.
Wij besluiten elke avond voor het slapen gaan Florian zijn ster te zoeken.
Het is een heerlijke vakantie maar toch ben ik blij als ik mijn huis in ga en direct door loop naar zijn urntje. “Dag knulletje, wij zijn weer thuis. We hebben je gemist!”
💖
Jullie zijn een pracht gezin. Ik ben erg blij met dit blog. Er zit ziveel liefde en kracht in. Daar put je zelf ook kracht uit. Voor andere dingen, maar het helpt. Bovendien zet het het onderwerp doodgaan en verder leven op de kaart. Die nieuwe baan komt er heus wel. En je gaat een boek schrijven! Denk dat Celeste en de andere kinderen de extra tijd die ze van jou nu kunnen krijgen, verdienen. Sterkte kracht inspiratie en liefs
Ik pas me aan wat Elisebeth schrift. Vooral….. Neem je tijd…. Het is niet nix wat jullie met z’n allen hebben meegemaakt. Het verdriet heeft geen houdbaarheid. Maar jullie zijn sterk SAMEN en dat is zo mooi. Liefs van oma Elly. ❤️
Weer een prachtige blog. Bedankt dat we weer mogen meeleven.
Wat zijn jullie toch ontzettend moedig. Natuurlijk weet je dat het leven doorgaat, dat de wereld doordraait, maar toch…je moet wel je schouders er onder kunnen zetten en door KUNNEN gaan ( ondanks dat je nog 3 kinderen hebt en een partner). Tranen…
Zo mooi geschreven weer, alsof wij erbij zijn. Jullie zijn zo sterk met elkaar, geniet hier zoveel als mogelijk is van. Die baan komt vanzelf wel, nu de tijd voor je man de kinderen en jezelf nemen, dat is ook belangrijk. Heel veel sterkte! 🌞
Weer zeer mooi geschreven. Blij dat jullie samen wat konden genieten. Die job komt er wel. Denk dat je nu even niet aan werken moet denken, denk dat het te snel is. Denk dat jij als Hr manager hetzelfde zou zeggen tegen een van je mensen in dezelfde situatie. Misschien moet je dat snelle tempo waarin je al zolang leeft, wat vertragen. Het is vrij herkenbaar voor iemand die vlucht voor iets. Probeer de rust in jezelf terug te vinden. Hilde
Het is goed dat jullie op vakantie gingen en toch praten over Florian. Neem de tijd om het te verwerken.Meteen aan het werk is ook niet makkelijk.Mooie blog heb je weer geschreven .Liefs 💞
💖💖💖💖💖💙
Hallo Mirjam, je kent mij niet,maar ik ben een nicht van je schoonmoeder.
Wat kan jij dat goed verwoorden en prachtig schrijven, heel emotioneel.
Wat jullie allemaal meegemaakt hebben met zonnetje Florian.
Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd en ik blijf je volgen.
Groetjes Cisca
Wat doe je dit goed…het schrijven is zo helpend, verwerkend, herkennend, voor jou en elk mens…
Blijf het doen, je geeft op respectvolle manier een prachtige vorm aan jullie, maar ook aan andermans proces…
Ik wens jullie mooie gezin, alleen maar goeds, met in gedachten die mooie, lieve Florian…💝🍀 Dikke kus voor jullie allemaal…😘😘
Hoi Mirjam, bij onze organisatie hebben we “onbeperkt” rouwverlof als je een dierbare verliest. Dat wil niet zeggen dat we iemand tot aan het pensioen los laten, maar dat we mensen de tijd geven na zo’n verlies om weer een beetje te kunnen functioneren. De een wil na een maandje graag weer wat doen en de ander heeft langer tijd nodig. Als HR medewerker mag ik die mensen een beetje begeleiden en indien nodig hulp voor ze regelen. Vanuit die ervaringen kan ik je alleen maar meegeven: Volg je gevoel met het op zoek gaan naar werk (als dat inkomenstechnisch natuurlijk kan) want als je nu je verdriet onder het tapijt schoffelt dan struikel je later over de bult in datzelfde tapijt. Ik wens je veel liefde en warmte om je heen.
Goed gedaan even er lekker tussen uit.
Neem de tijd. Door de blogs te schrijven verwerk je het al. Wouw en ja florian blijft in herinnering leven. De kinderen nemen jullie mee op hun manier.
Zo herkenbaar wat je schrijft.
Jullie zijn kanjers
Jeetje, wat ben ik geschrokken toen ik vandaag deze blogsite opende. Huilend heb ik de laatste blogs gelezen..
Florian zal altijd onderdeel blijven van jullie gezin. Ik wens jullie vanuit heel mijn hart veel kacht toe.
Wat zijn jullie een liefdevol en sterk gezin. Ik heb zoveel respect voor de manier hoe jullie met dit enorme verlies omgaan.
Huilend heb ik de blogs gelezen. Jullie zijn zo’n inspirerend gezin. Ik wens jullie heel veel kracht toe <3
Wat zijn jullie een liefdevol gezin prachtig . Zoveel respect voor jullie .
En jullie lieve zonnetje Florian heeft een plekje in ieders hart , en zal nooit worden vergeten .
Dit bijzondere lieve mannetje zal altijd van boven met jullie meekijken en jullie liefde altijd blijven voelen
ook al is hij niet meer bij jullie .
Veel liefs voor jullie en alle goeds xxx