Lief klein mannetje

Dag lief klein ventje,
Vandaag een jaar geleden werd je geopereerd aan je hartje. Ik heb deze dag echt als traumatisch ervaren. Wat vond ik het vreselijk om je achter te laten daar op de operatietafel. Jou te zien vechten toen het mondkapje bij je werd opgezet.

• 

Als ik toen had geweten wat ik nu wist had ik je dit bespaard willen houden. Het spijt mij knulletje…Hoewel de artsen en de verpleging in het LUMC fantastisch waren haatte ik die plek zo, nog meer dan het AMC en het Spaarne Gasthuis. Je lag aan zoveel draadjes, infusen, monitoren… ik vond het zo overweldigend om te zien…. Je had zichtbaar pijn. Wat had ik die pijn graag van je over willen nemen. Gelukkig hoef je die pijn nu niet meer te lijden…. gelukkig heb je de 9 uur durende darmoperatie niet eens meer gehaald. Die pijn is je bespaard gebleven.

Nu Julian ook naar school is ben ik veel alleen met je tweelingzusje, wat een geweldig kind is dat. Ik geniet zo van de kneuterige momenten. Ik vind het zo fijn om haar te knuffelen. Ik ben de schade een beetje aan het inhalen van het afgelopen jaar. Vanaf het moment dat jullie geboren waren, zijn de zorgen om jou te groot geweest om echt te kunnen genieten en ook al houd ik onvoorwaardelijk veel van jullie, ik leefde op de automatische piloot. Ik voel mij daar best schuldig over, ook al weet ik dat het onzin is. Het is een gevoel.
Celeste loopt al goed en is zo bijdehand. Toch kijkt ze altijd nog aandachtig naar jouw foto’s. Laatst viel ze hard op straat en zei iemand. “Zo! Volgens mij heeft zij een engeltje op haar schouder.”
Daar ben ik van overtuigd.. lieve Florian. Nou lief schatje.. ik mis je. Ik mis je. Ik mis je. Ik mis je en o ja ik mis je.. 
Ik hou van jou tot de zon en weer terug! Dag lief klein perfect mannetje van mij!
Voor altijd jouw trotse moeder😘