Lieve Florian,

Hey lief klein mooi mannetje van mij,

Hierbij het maandelijkse briefje van je moeder. Het is augustus en dit is een rare maand. Ik krijg continu flashbacks van vorig jaar, twaalf maanden geleden toen jullie nog veilig in mijn buik zaten. Wat waren wij blij dat ik augustus gehaald had, aangezien jullie met 5 maanden al dreigden te komen.

En nu had ik gewoon de 32 weken grens gepasseerd. Nu mochten jullie gewoon in het ziekenhuis in Haarlem geboren worden. Maar natuurlijk hoopte ik dat jullie nog even bleven zitten.

Met een enorme buik, een gebroken rug en een bizar hete zomer, lag ik op bed te wachten en was blij met elke minuut die erbij kwam.

Op 22 augustus begon de bevalling echt en 24 augustus kwamen jullie eindelijk met 36.4 weken! Je was zo klein en mooi met 2320 gram. Je zag niet dat je Down had en je werd in eerste instantie goedgekeurd door de artsen.

• 

Jeetje lieverd, dat is alweer bijna een jaar geleden en ik zie als een berg op tegen jouw geboortedag… want jouw lieve zusje wordt natuurlijk wel 1…. Ik weet niet of ik het kan opbrengen om het te vieren maar tegelijkertijd.. wil ik niet dat Celeste iets te kort komt… nu zal ze niet gelijk getraumatiseerd raken wanneer wij haar eerste verjaardag niet vieren maar toch…

Het zijn van die dingen… snap je? Kon ik maar even terug naar vorig jaar en je weer in mijn buik voelen. Even terug naar het moment dat jullie in mijn armen lagen en ik niet wist wat ons te wachten stond..

Ik heb nu hele intensieve (EMDR) therapie om de flashbacks wat minder te laten worden. De flashback dat ik jou levenloos uit de auto haalde. Het moment dat je van mij overgepakt werd, je kleren werden stuk geknipt, de kamer zich in een paar minuten vulde met artsen, de piepjes, de slangen, jouw bleke blote lichaampje alleen nog met een luier aan. Het moment dat wij moesten bepalen of wij wilden stoppen met de reanimatie. De forensisch arts die jouw lichaam moest vrijgeven. Jouw verkleuringen, jouw balseming, het moment dat wij je in je kistje moesten leggen, het sluiten van het kistje. Jouw kistje naar de oven brengen.. . Ik krijg een knoop in mijn maag van de ziekenhuizen en dan voornamelijk het AMC. Ik hoop dat ik met de therapie wat meer rust in mijn hoofd krijg .. het is best veel😬

Ja lief ventje van mij, je merkt het al, ik ben het weer even van mij af aan het schrijven.

Julian drinkt elke dag uit jouw flesje omdat het jouw flesje was. Die met Nijntje erop. Het geeft hem troost, denk ik.

Lief klein mannetje van mij, morgen gaan wij op vakantie en ik beloof je dat ik ga genieten van mijn gezin. Ik beloof je dat ik, hoe moeilijk ook, zal zorgen dat Celeste niets te kort komt.

Ik beloof je, dat jij altijd en dan ook echt voor altijd in mijn hart blijft.

Ik ben zo trots op jou!!! Ik hou van jou!

Liefs, je moeder