Mama..Waarom..??

Wij zitten aan het ontbijt. Ik kijk de kamer in en zie de kerstboom, die op dezelfde plek als vorig jaar staat.
De box (op wieltjes) staat er voor en dit geeft hetzelfde beeld als vorig jaar, alleen ligt er nu geen dood kindje in.
En staat er geen kistje voor de kerstboom.
Op de achtergrond staat de kerst-cd van Berdien Stenberg aan…dat is nostalgie.
Ik luister, ik kijk en ik voel de tranen opkomen.
Elinde en Julian zien het en zeggen:
“Wacht maar even, mam!”
Ze rennen naar de tv-kast en pakken de ingelijste foto van Florian en geven die aan mij.
“Nu hoef je hem niet te missen, mam,”
zeggen zij lief en geven mij een knuffel.
Ik glimlach door mijn tranen heen.
“Waarom huil je nou nog steeds, mammie?”
“Ik mis Florian een beetje,” antwoord ik.
“Waarom doe je dan geen wens dat hij weer levend wordt?” oppert Elinde.
“Dat kan niet meer, lieverd, Florian komt niet meer terug.”
“Waarom niet?”
“Weet je nog dat jullie je handje op zijn hartje legden? Wat voelden jullie toen?”
“Wij voelden niets.”
Precies, zijn hartje deed het niet meer en jullie hartje doet het wel.”
“Mijn hartje doet boem boem,” zegt Julian
“Maar Florian zit toch in jouw hart, dat zeg je steeds!”
“Klopt. Jullie en papa zitten ook in mijn hart omdat ik heeeeeel veel van jullie houd.
Ik blijf altijd van Florian houden en daarom zit hij voor altijd in mijn hart.”
“Dan zit hij ook voor altijd in mijn hart.. ik houd ook zoveel van hem,” zegt Elinde blij.
“Ik ook” zegt Julian.
“Dat is mooi om te horen. Op deze manier zal Florian altijd bij ons blijven.”
“Maar mam, dan hoef je toch ook niet meer verdrietig te zijn?”

❤❤❤